Rozdział 4

Melanie’s POV

Duże, drewniane drzwi otwierały się powoli. Razem z tata zaczęliśmy powoli iść. Weszlismy, rozejrzałam się. Cały kościół został ozdobiony białymi wstążkami, i w purpurowe kwiaty. Przybyli tu przyjaciele rodziny i krwenych. Wszyscy stali i spoglądali na mnie z podziwem. Starałam się wymusić usmiech na twarzy, ale nie potrafiłam. Widziałam moje druhny stojące w fioletowych sukniach. Dwie z nich były przyjaciólkami mojej mamy, i była oczywiście Rachel. Spojrzała na mnie z sympatycznym uśmiechem na twarzy. Spojrzałam lekko w prawą stronę i zauważyłam dwojga mężczyzn, byli nimi Chaz i Ryan. Pamiętam ich ze szkoły, ale nigdy nie rozmawialiśmy ze sobą i nie sądzę by nawet wiedzieli kim jestem.
Trzymałam głowę w dole, i nadal szłam wolnym tempem. Nie chciałam nawiązać kontaktu wzrokowego z moim przyszłym mężem. Nie chciałam. Rozejrzałam się, starając go ignorować. Spojrzałam na.... i dostrzegłam Grega.
Nie sądziłam, że go spotkam. Cóż, Greg jest moim najlepszym przyjacielem. Poznałam go na rozmowie kwalifikacyjnej. Oboje chcielismy miec ten sam zawód, czyli dziennikarstwo.
Kiedy powiedziałam mu o mnie i Justinie, i że... wychodzę za mąż to pogratulował mi mysląc, ze to jest bardzo dobra rzecz. Kiedy wyjaśniłam jakim typem jest Justin, to jego postawa wobec niego sie zmieniła. Był całkowicie przeciwko temu wszystkiemu.
Był przed rodzicami, udał się do nich aby coś omówić. Coś czego się w ogóle nie spodziewałam! Byłam w szoku. W sumie to było trochę zrozumiałe. On jest dla mnie jak brat, a ja jestem dla niego jak siostra. Jesteśmy bardzo blisko. Tak wiec, gdy się dowiedział, o wielu wydatkach na resztę mojego zycia z do niczego seksoholikiem, to on rzeczywiście martwił się o mnie.
Nasz kontakt wzrokowy bardzo mocno sie trzymał, dopóki nie spojrzał w dół. Nie mogłam patrzec na niego. Był, i nadal jest wkurzony ta całą sytuacją.
Westchnęłam bardzo cicho. Byłam prawie przy ołtarzu. W końcu spojrzałam przed siebie. Zobaczyłam stojącego Justina przy ołtarzu. Miał na sobie czarny smoking z.. O MÓJ BOŻE. Czarne Supry? Serio?
Ale sądziłam, ze to było urocze, czekaj. Nie ja nie, to jest głupie. Dlaczego chcesz nosić takie buty do slubu? Co za dziecko. - pomyslałam.
Justin przewrócil oczami, kiedy tylko spojrzałam na niego. Nie wyglądał by był zachwycony, zero emocji. Nasze spojrzenia zerwały się kiedy spojrzał na podłogę.A ja co? Nadal szłam powoli do muzyki. W końcu dotarłam do ołtarza. Tata zostawił mnie i usiadł ze wszystkimi. 
Ja w obliczu Justina, tylko kontakt wzrokowy. Dzięki Bogu, ze trzymałam ten bukiet, bo inaczej musiałabym trzymać się za ręce z tym pedałem.
Zauważyłam, ze wszyscy słowy zwrócili w stronę wejścia, by zobaczyć Jazmyn. Dziewczynka ma chyba 8 lat, trzymała w jednej ręce koszyczek i rzucała białe płatki kwiatów. Gdybym nie była tak przygnębiona to uśmiechnęłabym się.
- Kochani! - ksiądz zaczął
Westchnęłam cicho. Nic ciekawego nie mówił. Pomyślałam sobie.. Moje życie sie skończyło. 
Jeżeli lub ma być początkiem życia. Moje życie własnie zaczyna się, ale nie w tym przypadku. Czuje się jakbym była w jakiejś pułapce. Co gorsze, jestem w niej z kimś. Jestem pewna, ze on myśli to samo.
Nie chciałam by tak się stało. Chciałam wyjść za mąż, z kimś kogo bym kochała. Chciałabym mieć rodzinę z tą osobą. Zestarzeć się razem. Ale to nie jest to co stanie się z Justinem. Nie będę sypiać z nim. Cholera, nawet nie zamierzam go dotknąć! Pewnie teraz ma AIDS.
- Tak - usłyszałam jak Justin powiedział cicho.
Spojrzałam na niego wracając do rzeczywistości, aby zobaczyć wyraz jego twarzy. Był bardziej zirytowany niź smutny.
- A czy ty Meanie Allie Summers, bierzesz Justina Drew Bieber'a jako prawowitego męża, być z nim i trzymać się od tego nie, na dobre i na złe, w chorobie i zdrowiu dopóki śmierć was nie rozłączy ?
Spojrzałam w oczy Justina, chcąc uciec i nigdy nie wrócić.
- ...Tak - westchnęłam
Czułam, ze w całym pomieszczeniu się każdy uśmiecha prócz Justina i mnie.
- Mogę prosić o obrączki - powiedział ksiądz do chłopca stojącego za mną.
Widziałam jak Jaxon podchodził do niego z poduszka, i dwoma złotymi pierścieniami. Nic specjalnego, nie było diamentu. Tylko dwa zwykłe złote pierścienie.
Justin podniósł jedną z nich i złapał mnie za rękę. Chciałam go uderzyć, by mnie nie dotykał. Z grubsza wsunął pierścionek na moim palcu, i podniósł druga i włożył na swojego palca.
Ksiądz uśmiechnął się radośnie jak oboje staliśmy ponuro
- Zostajecie mężem i żoną. Możesz pocałować pannę młodą.
Nic.
Zapomniałam, ze mieliśmy się całować. Nie chcę całować tą zainfekowaną rzecz. To jest obrzydliwe. Staliśmy przez kilka sekund, powodują zamieszanie.
- Możesz pocałować pannę młoda - ponownie powtórzył kapłan.
Justin spojrzał się na mnie przez sekundę, pochylił się i szybko dał dzióbka w moje usta, szybko cofnął się i włożył ręce w kieszenie. Usłyszałam chichoty dookoła.
- Nazywasz to pocałunkiem? - krzyknął ktoś, powodując śmiech na całej sali.
- No dalej! Pocałuj ją! - powiedziała inna osoba.
Jęknęłam w myślach i przewróciłam oczami. Nagle poczułam Justina usta, pocałował mnie, trzymał mnie mocno za ramiona. Moje oczy nieprzewidywalnie rozeszły się i wstrząsnęłam nimi. 
Gdy wszyscy wstali zaczęli wiwatować i dawać oklaski. W końcu Justin odsunął się i spojrzał w inną stronę...podłogi.
_______
iii? Jak myslicie co będzie dalej?
Jezeli czytasz skomentuj. Chce wiedzieć ile osob tu jest, można z anonima ;)