Rozdział 3

Melanie's POV


Dotarłam do domu, wchodząc trzasnęłam drzwiami. Może i uspokoiłam sie godzinę temu, ale w drodze powrtonej mój gniew powracał. Była chyba juz godzina 22.
- Melanie? - Usłyszałam mamę.
Pobiegłam na górę do swojego pokoju, zamykając drzwi. Szybko rzuciłam się na łóżko. Po kilku sekundach usłyszałam dźwięk otwierających się drzwi.
- Mel? - przemówiła mama.
- Co ?! - krzyknęłam.
Kiedy spojrzałam na nią widać, ze była zaskoczona z mojego wybuchu.
- Kochanie, proszę cię.. nie bądź zła, o to że... - westchnęła
- Mamo? Czego ty do cholery się spodziewałaś? Chcesz mnie wydać za mąż! Nie powinnaś za mnie podejmować tej decyzji! Wezmę ślub z tą osobą, którą będę chciała! To nie jest twoja sprwa! To mój wybór - krzyknęłam ze złości.
- Melly, robimy to dla ciebie. Zaufaj mi, kiedy mówię, że to będzie dobre dla ciebie. To jest właśnie to, czego potrzebujesz. Zawsze jesteś skrępowana kiedy chodzi o mężczyzn. Jezeli zamieszkasz z Justinem, to on pomoze ci bardziej zwiększyć zaufanie.
- Mamo, nie obchodzi mnie zaufanie, dobrze?! Nie obchodzi mnie, nie poslubię Justina, jeżeli nawet byłby ostanim mężczyzną na Ziemi! To się nigdy nie wydarzy! - krzyczałam ze złości, oczy miałam we łzach.
- Melanie, wystarczy tego. Ty i Justin weźmiecie ślub, to jest ostateczna decyzja. To nie tylko dla ciebie, ale także dla Justina. Pattie powiedziała mi dużo rzeczy na temat jego zachowania, i że musi zmienić swoje nastawienie. Także musi nauczyć się szanować kobiety. Będziecie idealni dla siebie, zaufaj mi.
- Nie, nie! Zostaw mnie w spokoju! - krzyknęłam po czym z powrotem rzuciłam się na łóżko i zaczęłam płakać.
Słyszałam jak powoli odchodziła... Nie wezmę ślubu z tym dupkiem!

[2 tygodnie później]

Pojechaliśmy do sklepu z sukniami ślubnymi,i różnymi pierdołami na ślub. Moja mama, Pattie, Justin.. wszyscy bylismy w jednym samochodzie. Justin cały czas gapił się w swój telefon, uśmiechając się jak idiota. Jeżeli mam być szczerza to nie chcę wiedzieć co on pisze w sms'ach. Najprawdopodobniej coś związane z seksem. Miałam całe oczy we łzach kiedy sobie przypominałam, ze jestem zaręczona z tym poszarpańcem.
Brzmi to dziwnie. Jestem zaręczona z Justinem Bieberem. Zaśmiałam się lekko, myśląc o tym.
W końcu zatrzymaliśmy się i weszliśmy do środka. Mama zaczęła od razu przeglądanie sukien ślubnych, a Pattie z Jsutinem poszli szukać smokingu. Mama zaczęła już się uśmiechać po czym zwróciła mi uwagę bym spojrzała na nią. Wyciągnęła najpiękniejszą suknię jaką kiedykolwiek w zyciu widziałam na oczy. [suknia -> http://www.duduta.com/home/upload/gpic/20100806/1747157526f5f92a34377ed2a6d8ce29.jpg ]
Szybko zaprowadziła mnie do szatni i podała mi suknie w moim rozmiarze. Spoglądałam na nią przez chwilę, zanim zorientowałam się gdzie jestem i co mam robić. Szybko założyłam suknię, i spojrzałam w lustro. Byłam szczęśliwa, czułam się pięknie. Nigdy tak nie wyglądałam. Nigdy przedtem tak się nie czułam.

.......

Nie mogę tego zrobić. Nie mam zamiaru tracić na to czasu. Nie wezmę ślubu z Justine. On nie będzie moim mężem. Nie pozwolę mu. Nie obchodzi mnie to co moja mama i tata maja do powiedzenia na ten temat. To jest moje życie.  To jest mój wybór. Biorąc ślub muszę go wziąc z miłości a nie z nienawiści.

[Miesiąć później]

- Kochanie, przestań płakać. Chyba nie chcesz zrujnować cały swój makijaż - powiedziała mama chyba już dziś to pięćdziesiąty raz. 
Szybko otarłam łzy. Spojrzałam w lustro, po raz ostatni. Moja mama poprawiała, prostowała najdrobniejsze fragmenty mojej sukni.
- Mamo przestań - powiedziałam.
- Oh, przepraszam kochanie. Ja tylko.. Nie mogę uwierzyć w to, co się teraz dzieje! - powiedziała radośnie z małą łzą w oku i wielkim uśmiechem na twarzy.
- Tak, ale nie mogę.. - powiedziałam, ze smutkiem.
- Głowa do góry! Wychodzisz za mąż! -powiedziała podekscytowana
- Mamo wiem! - krzyknęłam - cicho bądź już, nie przypominaj mi tego!
Nagle zapadła cisza. Westchnęła, czując się winna.
- Spójrz, mamo.. Przepraszam, w porządku ?Nie masz pojęcia co teraz się dzieje w mojej głowie. Jestem w szoku, że jeszcze się nie zabiłam - powiedziałam patrząc w swoje odbicie w lustrze.
- Kochanie, nie mów tak.
Nagle do pokoju wszedł tata. W pewnym momencie zatrzymał się i spojrzał na mnie. Jego oczy.. spoglądał na mnie począwszy od stóp do głowy. Nie uśmiechnęłam się, nie byłam dziś szczęśliwa i w nastroju.
Podszedł, i objął mnie.
- Wyglądasz pięknie - wyszeptał. Odsunał się trochę ode mnie i pocałował mnie w czoło. Odwzajemniłam to uśmiechem.
- Tato, dzięki - powiedziałam smutno.
- Chodź, ceremonia się rozpoczęła - powiedział.
Wzięłam bukiet do rąk. Stanęliśmy przed drewnianymi drzwiami. Za drzwiami było słychać muzykę, grę na fortepianie. Taką melodię, którą słyszymy zazwyczaj na każdym weselu. Westchnęłam żałośnie, nienawidzę tego.
________
I jak wam się podoba, jak myslicie co bedzie dalej.
Ja bym na miejscu tej dziewczyny i Justina nie wiem co zrobił z rodzicami.
Zostaw komentarz zalezy mi na opini tlumaczenia i ogółem ;)